Ανοικτή επιστολή προς την ελληνική χιπ χοπ κοινότητα, του Γιάννη 'Πίκπα' Ιωάννου
Θέλω να εκφράσω την βαθύτατη θλίψη μου για το θάνατο του Παύλου Φύσσα, του Killah P. Με γεμίζει οργή το γεγονός ότι θα μπορούσε ο καθένας από εμάς να βρίσκεται στη θέση του. Και το τέρας έδειξε πλέον απροκάλυπτα τα δόντια του σε ένα γεγονός που μοιάζει με προαναγγελία θανάτου.
Ο Παύλος δολοφονήθηκε. Ο Παύλος όμως είναι ένας από εμάς. Ένας νέος άνθρωπος που καταπιάστηκε με τη χιπ χοπ μουσική, ένα μουσικό είδος που όσοι το γνωρίζουμε, το ακούμε και το μοιραζόμαστε οφείλουμε να λάβουμε θέση απέναντι στο γεγονός. Ξεκάθαρα όχι με υπεκφυγές. Γιατί ο πυρήνας της πράξης της δολοφονίας του Killah εμπεριέχει μια διαλεκτική που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το μήνυμα της χιπ χοπ μουσικής: Το μίσος.
Η μνήμη του ανθρώπου και του καλλιτέχνη, στη περίπτωση του Παύλου Φύσσα και του Killah P, πρέπει να μείνει ζωντανή. Ζωντανή όχι για να γεννήσει ακόμη ένα μύθο, όχι για να καταστεί εκμεταλλεύσιμο προϊόν, όχι για καλλιτεχνικές συνεργασίες και ‘rest in peace’. Ζωντανή για να υπενθυμίζει ότι η ελληνική χιπ χοπ κοινότητα έχασε ένα μέλος της από δολοφονία. Και πως αυτή η απώλεια εδράζεται σε συναισθήματα όπως ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η ρητορική του μίσους και η ξενοφοβία. Είναι αποτέλεσμα αυτών των συναισθημάτων και απόρροια της γνωσιακής και ψυχολογικής κατάστασης της ημιμάθειας, της διαστρέβλωσης, του εκφασισμού. Του φόβου.
Το χιπ χοπ είναι καλλιτεχνική έκφραση. Πεδίο «μεγάλων εγώ», συμφερόντων, συμπαθειών ή εμπάθειας. Είναι κάτι όμως, που πρέπει πρωτίστως να το αντιλαμβάνεσαι βιωματικά και στη συνέχεια, πάντα, να το αποτιμάς αισθητικά. Και στη παρούσα φάση έχει έρθει η ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Να λάβουμε υπόψη την ιστορία της ελληνικής εκδοχής του, να αναλογιστούμε τα λάθη μας, τα παθήματά μας και να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Άπαντες: Καλλιτέχνες και κοινό. Να ξανακοιταχτούμε στα μάτια και μέσω αυτής της ματιάς να δούμε στο μέλλον. Φιλίες χάλασαν, τόνοι μελανιού και στίχων γράφτηκαν, παρέες αντάλλαξαν βαριές κουβέντες, βίαια σκηνικά συνέβησαν. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν, υπό το βάρος της απώλειας ενός δικού μας, και ο καθένας, ανεξαρτήτως εμπειριών, τοποθετήσεων, προσωπικής ή καλλιτεχνικής απογοήτευσης, ιδιοσυγκρασίας, πορείας και αντίληψης οφείλει να μην ξανακοιτάξει πίσω.
Ο Killah δολοφονήθηκε. Η απάντηση σε αυτή την πράξη της χιπ χοπ κοινότητας δεν πρέπει να προέλθει από μειωμένα αντανακλαστικά. Η βία δεν είναι η απάντηση. Η περισυλλογή, η συσπείρωση και η γνώση πρέπει να είναι οι απαντήσεις. Για να σεβαστούμε όχι μόνο την μνήμη του εκλιπόντος αλλά για να ξαναδώσουμε, σε αυτή την κοινή μουσική έκφραση, λόγο ύπαρξης. Πρέπει να αντιληφθούμε το ραπ σαν κάτι που διαχέεται στην δημόσια σφαίρα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ. Η μνήμη του Παύλου οφείλει να κρατηθεί ζωντανή μέσα από ένα ελληνικό χιπ χοπ όπου όλες οι περιοχές από το Βύρωνα στο Πέραμα και από την Νέα Ιωνία στο Γαλάτσι, την Θεσσαλονίκη και την επαρχία –όπου υπάρχει και αναπνέει ένας νέος άνθρωπος που ασχολείται με αυτή την μουσική- θα δρούνε με αυτοσεβασμό και αλληλοκατανόηση. Ο Παύλος πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα για να κατανοήσουν όλοι ότι τα πράγματα σε αυτή την χώρα θα καλυτερέψουν όταν αντιληφθούμε, σαν χιπ χοπ κοινότητα, ότι απέναντι στο μίσος, τον ρατσισμό και τις σβάστικες πρέπει να προτάξουμε ήθος, συνέπεια, καλλιτεχνική και ακαδημαϊκή παιδεία. Γνώση. Το χιπ χοπ είναι γνώση.
Με τον Παύλο ανήκουμε στην ίδια γενιά. Ακούγαμε χιπ χοπ εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Γνωριζόμασταν προσωπικά. Είχαμε αλληλοσεβασμό αλλά και διαφωνίες. Θρηνώ όχι μόνο γιατί χάθηκε ένας νεαρός συνάνθρωπός μου αλλά γιατί θα μπορούσα να είμαι κι εγώ στη θέση του. Όσοι με γνωρίζουν στην ελληνική χιπ χοπ κοινότητα ξέρουν καλά ποιος είμαι και ποιες είναι οι ιδέες μου. Αν έχω θίξει ή προσβάλλει κάποιον ήρθε η στιγμή να ζητήσω πρώτος ειλικρινή συγχώρεση. Οφείλω να ζητήσω συγνώμη και από τον Killah P. Η απόσταση, εδώ και σχεδόν μια τριετία, από την Ελλάδα με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια και ταυτόχρονα μου δίνει την διακριτική ευχέρεια να βλέπω τα πράγματα πιο νηφάλια. Και σε τέτοιες περιστάσεις μόνο στη νηφαλιότητα πρέπει να καταφεύγει κανείς.
Η ελληνική χιπ χοπ κοινότητα οφείλει αυτή τη στιγμή να αναλάβει τις ευθύνες της με γνώμονα το σεβασμό της μνήμης του Παύλου και της τιμής της καλλιτεχνικής παρακαταθήκης του Killah P. Με γνώμονα την ψυχραιμία, τον αυτοσεβασμό αλλά και την πλήρη συνειδητοποίηση της φύσης του τέρατος που ονομάζεται ρατσισμός, μισαλλοδοξία, ρητορική του μίσους και ξενοφοβία. Για να μην υπάρξει άλλη δολοφονία. Αλλά πρωτίστως για να αποκατασταθεί στην πράξη ο πρωτόλειος λόγος ύπαρξης της χιπ χοπ μουσικής στην Ελλάδα, λόγος που στην πορεία χάσαμε: Η παρέα.
Λευκωσία 20/09/13
Γιάννης ‘John Pikpas’ Ιωάννου
Δημοσιογράφος (εφημερίδα ‘Πολίτης’, CyprusNews, MyCyradio, Al Jazeera, εκδόσεις ΟΞΥ, viberated.com)
